- Δεν έχω αδίκως κατηγορηθεί ότι γράφω μακροσκελή κείμενα. Για αυτό τούτη τη φορά θα αποπειραθώ να προσαρμοστώ στο ύφος και το στυλ της εποχής και να γίνω πιο τηλεγραφικός.
- Το περιεχόμενο των αφηρημένων λέξεων είναι πολυσήμαντο και οδηγεί σε παρεξηγήσεις. Πρόχειρα θα έλεγα ότι η παράθεση των λέξεων «Ύφος» και «Στυλ» μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση. Ας θέσω επομένως εκ προοιμίου μια διαχωριστική γραμμή. Το «Στυλ» το αντιμετωπίζω (για τις ανάγκες της δικής μου σκέψης) ως κάτι αρνητικό και το «Ύφος» ως κάτι θετικό. «Στυλ» είναι το περίβλημα και «Ύφος» η ουσία. Ο μεγάλος Ιταλός σκηνοθέτης Roberto Rossellini έχει χαρακτηριστικά πει ότι το στυλ είναι πιθανόν κάτι ωραίο, αλλά αν πεις μια μπούρδα με ωραίο στυλ θα παραμείνει μια μπούρδα.
- Αφού περάσαμε μια μακρά περίοδο όπου η πλειοψηφία των φιλότεχνων έκρινε τις φωτογραφίες και τους φωτογράφους σύμφωνα με τη θεματολογία ή τη φόρμα, περάσαμε σε μια νέα περίοδο όπου η κρίση τους καθορίζεται είτε από την ιδέα (που έχει επικρατήσει να εκφράζεται με την ασαφή λέξη concept), η οποία μάλιστα προτιμάται όταν έχει πολιτικό-κοινωνικό-προπαγανδιστικό χαρακτήρα, είτε από το στυλ, το οποίο συνήθως συγχέεται με την επίσης ασαφή λέξη (που ακούγεται όλο και συχνότερα): την «ατμόσφαιρα». Αν μάλιστα η ατμόσφαιρα συνδυαστεί με το concept η επιτυχία του φωτογράφου είναι εγγυημένη.
- Ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός των νέων φωτογράφων και η επιβεβλημένη (από τους ίδιους ή από το περιβάλλον τους) φιλοδοξία για διακρίσεις και προβολή οδηγούν στην απεγνωσμένη αναζήτηση καλλιτεχνικής ταυτότητας, πολύ προτού αποκτήσουν την τόσο δύσκολη προσωπική ταυτότητα.
- Το «Ύφος» είναι πολύ σημαντικό διότι πρόκειται για τον προσωπικό ιστό που συνδέει την αφορμή με το αποτέλεσμα της φωτογραφικής πράξης και που δικαιώνει την ύπαρξη και τη συνύπαρξη των φωτογραφιών ενός φωτογράφου. Αν το «Ύφος» προηγείται της πράξης, τότε βρισκόμαστε κοντά στην εφαρμοσμένη φωτογραφία και μακριά από την καλλιτεχνική. Αν το «Ύφος» διατυμπανίζει την παρουσία του, τότε καταλήγουμε στην ευρηματικότητα και απεμπολούμε τη δημιουργία.
- Με ακόμα λιγότερα λόγια το «Ύφος» δεν δημιουργείται, ούτε επιδιώκεται. Προκύπτει. Το ανακαλύπτει ο καλλιτέχνης ως θεατής της δουλειάς του και η ανακάλυψη αυτή συντηρεί το ενδιαφέρον του, προφυλάσσει το μυστήριο της δουλειάς του και καλλιεργεί περαιτέρω το ίδιο του το «Ύφος».
- Οι φωτογράφοι είναι προτιμότερο να ασχολούνται με το πώς βλέπουν τον κόσμο και τον εαυτό τους, με το πώς αντιμετωπίζουν τη φωτογραφία και την τέχνη, με το πώς αντιλαμβάνονται τη διαδικασία της δημιουργίας και με το πώς έχουν επιλέξει να κρίνουν τη δουλειά τους και ας αφήσουν ελεύθερο το «Ύφος» τους να αναδειχθεί, να προκύψει και, κυρίως, να τους εκπλήξει. Αλλά και πάλι τότε, ας μην το θεωρήσουν δεδομένο, κατασταλαγμένο και δεσμευτικό, αλλά απλώς ένα ακόμα στοιχείο της δημιουργικής διαδικασίας.
- Τέλος, ένας καλλιτέχνης είναι μια σύνθετη προσωπικότητα και, όταν πουλάει ένα έργο του, πουλάει ένα δείγμα που ενσωματώνει αυτή τη σύνθετη προσωπικότητα. Αν πουλάει το «Ύφος» του, συρρικνώνει την προσωπικότητά του και ακυρώνει το έργο του.
- Παρακάλεσα το περιοδικό να μη συνοδεύσει το κείμενο αυτό με φωτογραφίες, ώστε να μην κινδυνεύσουν να θεωρηθούν δείγματα «Ύφους».