fbpx

Συνέντευξη στο περιοδικό Panorama Σύρου (Free Press, 2015)

Αναρωτιέμαι πώς να είναι η ζωή ενός καθηγητή φωτογραφίας. Πώς περιγράφετε τη ζωή σας;

Οι ζωές όλων μας περιλαμβάνουν περίπου τις ίδιες βαθύτερες αγωνίες και αποτελούνται από λίγες ευτυχισμένες στιγμές, από πολύ περισσότερες δυστυχισμένες και από πάρα πάρα πολλές ανιαρές. Επειδή η δουλειά του δασκάλου και η ενασχόληση μου με την τέχνη είναι δικές μου επιλογές, έχω καταφέρει να εξαφανίσω πλήρως τις ανιαρές στιγμές. Δεν είναι και λίγο.

Θα μπορούσε η ζωή σας να απεικονισθεί σε μια φωτογραφία; Τι θα απεικόνιζε;

Η ζωή είναι πολύ πιο πολύπλοκη από όλες τις φωτογραφίες μαζί.

Ποιους θεωρείτε σημαντικούς σταθμούς στη πορεία σας ως τώρα;

Θα επισημάνω τις δύο σοβαρές αποφάσεις που πήρα, οι οποίες είχαν αρχικά πρακτικό και στη συνέχεια ουσιαστικό αντίκτυπο στη ζωή μου. Η πρώτη ήταν όταν το 1983 αποφάσισα, μετά από δώδεκα χρόνια άσκησης του επαγγέλματος, να αφήσω τη δικηγορία και η δεύτερη  όταν το 2000 αποφάσισα να εγκατασταθώ μόνιμα στη Σύρο.

Πώς βρεθήκατε στη Σύρο το 2001;

Οι λόγοι είναι αρκετοί αλλά η απόφαση ήταν αυθόρμητη και αυθαίρετη. Πρώτον, η γυναίκα μου αγαπάει πολύ τη φύση. Η ζωή της Αθήνας την έπνιγε. Δεύτερον, η Σύρος ήταν αγαπημένος μου προορισμός από τα νεανικά μου χρόνια. Τρίτον, δεν μου αρέσουν οι διακοπές, εκείνος ο τραγικός καλοκαιρινός μήνας όπου όλοι απεγνωσμένα διασκεδάζουν επιχειρώντας να εκδικηθούν τους έντεκα μήνες δουλειάς. Ήθελα να μην έχω λόγο να πάρω διακοπές από κάτι που αγαπώ. Τέταρτον, δεν ήθελα να αποκτήσω ένα αθηναϊκό σπίτι και να ονειρεύομαι ένα σπίτι των διακοπών. Έτσι κάναμε αυτό το σπίτι, της Σύρου, ως βασική κατοικία μας. Το γεγονός ότι είμαι καθολικός και ότι είχα δύο γιαγιάδες Συριανές δεν μέτρησε. Ή τουλάχιστον δεν μέτρησε συνειδητά. Περισσότερο βάρυνε η συχνή συγκοινωνία με την Αθήνα, η ύπαρξη νοσοκομείου και η χειμερινή ζωντάνια του νησιού. Το σπίτι ήταν έτοιμο το 2001.

Ποιες ήταν οι πρώτες σας ανακαλύψεις στο νησί;

Δεν ανακάλυψα κάτι διότι το νησί το ήξερα από χρόνια. Πιστεύω πάντως ότι το μόνο πραγματικά ιδιαίτερο μέρος της Ελλάδας σε σχέση με όλο τον υπόλοιπο κόσμο είναι οι Κυκλάδες, ότι κάθε Κυκλαδονήσι είναι διαφορετικό και ότι η Σύρος έχει τη μεγαλύτερη ποικιλία (τρόπων ζωής, αρχιτεκτονικής, φύσης, ανθρώπων, θρησκευμάτων κλπ.) στον μικρότερο δυνατό χώρο. Άρα είναι ιδανικός τόπος μόνιμης κατοικίας, τουλάχιστον στην Ελλάδα.

Ποια σημεία του νησιού αγαπάτε ιδιαίτερα;

Το σπίτι μου που είναι στην κορυφή ενός λόφου και βλέπει νότια την Πάρο και τη Νάξο και βόρεια την Ερμούπολη και την Τήνο και που το βαράνε όλοι οι άνεμοι. Και την Ερμούπολη.

Τις μισές μέρες της εβδομάδας τις ζείτε στο νησί. Πώς είναι η καθημερινότητα σας ;

Φεύγω το απόγευμα της Τρίτης και επιστρέφω το πρωί της Παρασκευής. Και αυτό το κάνω χωρίς πρόβλημα εδώ και 15 χρόνια. Στην Αθήνα διδάσκω σε ιδιωτικά τμήματα στο Μουσείο Μπενάκη κάθε Τετάρτη και Πέμπτη το απόγευμα και κάνω επαφές και δουλειές τα πρωινά. Στη Σύρο δουλεύω (με υπολογιστή και ίντερνετ), διαβάζω, βλέπω ταινίες και μερικές φορές τα σαββατοκύριακα διδάσκω τριήμερα σεμινάρια. Τώρα, λόγω κρίσης, αναγκάζομαι να πηγαίνω και ένα σαββατοκύριακο τον μήνα να διδάσκω σε άλλες πόλεις. Αυτό είναι από μια πλευρά ευχάριστο λόγω αλλαγής παραστάσεων, αλλά από την άλλη μου στερεί το σπίτι μου.

Είναι εύκολο να μένεις εκτός Αθηνών;

Δεν είναι εύκολο να μένεις εντός Αθηνών.

Θα μας μιλήσετε για « το σπίτι των σεμιναρίων» ;

Το όνειρό μου ήταν να εντάξω στην καθημερινότητά μου αυτή τη δουλειά που επέλεξα και που γι’ αυτό δεν τη θεωρώ δουλειά με την κακή έννοια. Φτιάξαμε λοιπόν το σπίτι μας (σε σχέδια και με επίβλεψη της γυναίκας μου Νανάς Καραμαγκιώλη) με στόχο να συμβιώνουμε με μαθητές μου. Γι’ αυτό άλλωστε και είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο οι προσωπικές μας ανάγκες θα επέβαλαν. Και γι’ αυτό ξεκινήσαμε με μια μεγάλη αίθουσα 120 τ.μ. για προβολές και διαλέξεις, εξοπλισμένη με τα καλύτερα δυνατά μηχανήματα. Κάνω δύο με τρία φωτογραφικά σεμινάρια το καλοκαίρι (δύο δεκαήμερα και ένα τριήμερο) και πέντε με έξι χειμερινά τριήμερα «σαββατοκύριακα» με περιεχόμενο κινηματογραφικό. Δεν περίμενα να προσελκύσω συριανό κοινό, όπως και δεν έγινε. Άλλωστε ουδείς προφήτης στον τόπο του και αυτό αποδεικνύει ότι η Σύρος έγινε τόπος μου. Ήλπιζα όμως να πείσω περισσότερους Αθηναίους να έρχονται τον χειμώνα. Φαίνεται όμως ότι ο φόβος του αποκλεισμού, τα δελτία της ΕΜΥ και τελευταία η οικονομική κρίση τους τρομάζουν. Όλα αυτά τα χρόνια έρχεται ένας σχετικά περιορισμένος αριθμός μαθητών, οι οποίοι όμως έχουν αγαπήσει το νησί και έχουν έρθει άπειρες φορές. Μερικοί άνω των 100 φορών. Πολλοί έχουν κάνει τη Σύρο νησί των διακοπών τους και μερικοί έχουν αγοράσει ή κτίσει και σπίτια.

Ποια είναι τα σχέδια σας για τους επόμενους μήνες και το καλοκαίρι;

Τίποτα καινούργιο. Εύχομαι να έχω την υγεία και την οικονομική αντοχή να συνεχίσω όσα ήδη κάνω. Το όνειρό μου θα ήταν να καταφέρω να διδάσκω μόνο στη Σύρο (ή από τη Σύρο) και να μη χρειάζεται να μετακινούμαι διαρκώς, κάτι που λογικά δεν θα μπορώ έτσι κι αλλιώς λόγω ηλικίας να κάνω για πολλά χρόνια. Έχω αρχίσει να εργάζομαι πάνω στην ιδέα των διαδικτυακών μαθημάτων. Θα έπρεπε (αλλά ίσως τώρα να μην έχω πλέον την πολυτέλεια του χρόνου) να έχω ασχοληθεί με την προσέλκυση αλλοδαπού κοινού μια και μπορώ να διδάσκω και στα γαλλικά και στα αγγλικά. Με αφορμή τα παραπάνω θα ήθελα να επισημάνω ότι η Σύρος θα έπρεπε να μην εστιάζει τους τουριστικούς της στόχους μόνο στους δυο καλοκαιρινούς μήνες, αλλά να αναπτύξει έναν υψηλότερου επιπέδου τουρισμό που να αφορά τους υπόλοιπους δέκα μήνες, έτσι ώστε το νησί να γίνει κέντρο διεξαγωγής σεμιναρίων, συνεδρίων και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων για μικρές ομάδες πιο απαιτητικών Ελλήνων και αλλοδαπών που δεν αγαπούν τα απρόσωπα τεράστια ξενοδοχεία και που δεν έχουν λόγο να ξεφύγουν από μια μεγαλούπολη για να πάνε σε μια άλλη. Αυτό όμως απαιτεί μια βελτίωση υπηρεσιών χωρίς διόγκωση των μεγεθών.

Τι βρίσκετε στην Σύρο που δεν μπορείτε να έχετε στην Αθήνα;

Λιγότερο θόρυβο. Το μάτι περιπλανάται στον ορίζοντα ανεμπόδιστο. Οι άνθρωποι είναι πιο ήρεμοι και γι’ αυτό πιο ευγενείς.

Σε ποιο σημείο της Σύρου πρέπει οπωσδήποτε να βγάλω μια αναμνηστική φωτογραφία;

Οι αναμνηστικές φωτογραφίες έχουν σχέση με τον εαυτό μας και με τη ζωή μας, όχι με το περιβάλλον. Άρα να βγάζετε εκεί όπου ο χώρος ή οι άνθρωποι μπλέκονται με σας.