fbpx

Εθνική Πολιτική συμφοράς για την καλλιτεχνική φωτογραφία

2-8-95

Η διορισμένη από τον υπουργό Πολιτισμού ομάδα εργασίας για την εκπόνηση μελέτης με θέμα την εθνική πολιτική για την καλλιτεχνική φωτογραφία παρέδωσε το μακροσκελές πόρισμά της, το οποίο δημοσιεύθηκε σε πολυσέλιδο τόμο. Το κείμενο αυτό αποτελεί υπόδειγμα αυταρχισμού και γραφειοκρατίας και κλασικό δείγμα αντικαλλιτεχνικής προσέγγισης.

Ο σχολιασμός έστω επιγραμματικά αυτού του πορίσματος θα απασχολήσει τη στήλη συνολικά επί τρεις συνεχόμενες βδομάδες την ίδια μέρα.

Εν αρχή ην το ύφος. Και αυτό έτσι όπως αναπτύσσεται στο εν λόγω κείμενο, δεν ταιριάζει σε θέματα καλλιτεχνικής ευαισθησίας, σαν αυτά που αποτελούν το περιεχόμενό του αλλά περισσότερο σε παλαιοκομματικά μανιφέστα γραφειοκρατικής οργάνωσης. Εικόνες σκουριασμένου παρελθόντος.

Στόχος του πορίσματος είναι να δημιουργήσει ένα ασφυκτικό πλέγμα διατάξεων, που να «φωτογραφίζουν» τόσο τους μελλοντικούς ρυθμιστές των φωτογραφικών μας πραγμάτων, όσο και το είδος της φωτογραφίας, που θα παραχθεί και θα ενισχυθεί.

Το πόρισμα θεσμοθετεί όχι λιγότερα από τέσσερα κέντρα φωτογραφίας με συγγενείς έως ταυτόσημους στόχους, που θα απασχολούν (αρχικά) περισσότερα από 40 άτομα διοριζόμενα άμεσα ή έμμεσα από τον εκάστοτε υπουργό Πολιτισμού. Τα κέντρα αυτά έχουν ως σκοπό αντί να ενισχύσουν τις ιδιωτικές καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες να τις υποκαταστήσουν σε όλα τα επίπεδα οργανώνοντας σεμινάρια, διαλέξεις, εκθέσεις και δημοσιεύσεις, αποδυναμώνοντας παράλληλα εκείνους τους ιδιωτικούς φορείς που δεν τυγχάνουν της αρεσκείας τους.

Ο ανώνυμος συντάκτης του πορίσματος, στην επιθυμία του να περιχαράξει τα πράγματα κατά τις δικές του απόψεις, επιχειρεί διακρίσεις (όπως θα δούμε στα επόμενα σημειώματα), οι οποίες στον χώρο της τέχνης και μάλιστα της εν προκειμένω στενά ελεγχόμενης από την Πολιτεία, είναι όχι μόνον άχρηστες αλλά και αυθαίρετες και επικίνδυνες.

Η δημιουργία ενός τέτοιου νομοθετημένου γραφειοκρατικού πλαισίου, σε συνδυασμό με ιδεολογικές κατευθυντήριες γραμμές δεν πρόκειται να βοηθήσει την παραγωγή καλλιτεχνικού έργου, ενώ θα ενισχύσει τη γέννηση μανδαρίνων και τσάρων της φωτογραφίας, με παράλληλη καλλιέργεια επίσημης κρατικής καλλιτεχνικής γραμμής.

Σε μια εποχή που διεθνώς έγινε αντιληπτό ότι ο κρατισμός και ο επαγγελματισμός δεν βοήθησαν την τέχνη, ενώ παράλληλα της αφαίρεσαν τον ανατρεπτικό της χαρακτήρα και την ώρα που παντού διαμορφώνονται τάσεις υποστήριξης του μικρού ανώνυμου καλλιτέχνη και των μικρών ανεξάρτητων ομάδων, το πόρισμα επιστρέφει στον πλήρη έλεγχο της κρατικής μηχανής, στη δημιουργία κεντρικής φωτογραφικής εξουσίας και στην «καταξίωση» των ήδη «καταξιωμένων» φωτογράφων.

Για μια ακόμη φορά διαπιστώνω ότι στη χώρα μας κάθε προσπάθεια βελτίωσης οδηγεί σε επιδείνωση. Και όσο πολλαπλασιάζονται τα προς διάθεσιν κονδύλια, τόσο ανοίγουν οι ορέξεις και αποχαλινώνονται οι φιλοδοξίες. Πριν από τον οικοδομικό κανονισμό είχαμε πιο όμορφα σπίτια. Πριν από την κομματική τακτοποίηση είχαμε σημαντικότερους πολιτικούς. Πριν από τον επαγγελματικό πρωταθλητισμό είχαμε γνησιότερο αθλητισμό. Πριν από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είχαμε καλύτερη παιδεία. Μετά την εθνική πολιτική για τη φωτογραφία ποια φωτογραφία θα έχουμε;