fbpx

06. Χομπίστας - Επαγγελματίας

Παρασκευή, 31 Μαρτίου 2017 17:55

Το έκτο από τα είκοσι έξι video της πρώτης ενότητας μαθημάτων "Learning Photography" από τον Πλάτωνα Ριβέλλη.

Xομπίστας- επαγγελματίας. Αφήγηση ή περιγραφή; Κίνηση η ακινησία;

Ποια όμως είναι αλήθεια η διαφορά ανάμεσα σε έναν φωτογράφο που τραβάει τα παιδιά του, σε έναν που έχει χόμπι με τις μηχανές και τραβάει για πλάκα, σε έναν που βγάζει το ψωμί του με αυτή την τέχνη, ή σε έναν που νιώθει ότι είναι δημιουργός καλλιτέχνης; Πολλές φορές οι τέσσερις αυτές ιδιότητες συνυπάρχουν σε ένα άτομο, αλλά ας προσπαθήσουμε να τις διακρίνουμε. Βέβαια, να τονίσω για μια ακόμη φορά ότι οι διακρίσεις είναι απλώς για να σκεφτόμαστε, δεν είναι για να βάζουμε κατηγορίες με πάρα πολύ συγκεκριμένα όρια.

Νομίζω ότι η πιο ενδιαφέρουσα εκδήλωση της φωτογραφίας ξεκινάει από αυτή που ξεκινήσαμε όλοι και που είναι η σχέση μας με τις αναμνήσεις. Εάν σκεφτούμε πολύ καλά τι είναι ο φωτογράφος που τραβάει αναμνηστικές φωτογραφίες, είναι αυτός που βρίσκεται πιο κοντά στον πυρήνα της φωτογραφίας, σχεδόν από οποιονδήποτε άλλο. Έχει άμεση σχέση με το χρόνο, δεν τις τραβάει για να τις βλέπει συνέχεια, τις τραβάει απλώς για να υπάρχουν. Είναι ένα είδος βαθύτερου προσωπικού ημερολογίου, τόσο σημαντικού ώστε στο τέλος καταλήγει να είναι ο ίδιος ο χώρος της προσωπικής του μνήμης, οι φωτογραφίες του. Άρα όχι απλώς δεν το περιφρονούμε, αλλά θα έλεγα δεν χρειάζεται να το εγκαταλείπουμε.

Από την άλλη μεριά, αυτός που βγάζει το ψωμί του με αυτή τη δουλειά, όπως και αν το βγάζει, πέραν του ότι χαίρει του σεβασμού μας και της εκτίμησής μας, δημιουργεί πολύ μεγάλη δυσκολία στη σχέση του με την πραγματική έκφραση του, διότι θα βρίσκεται συνεχώς σε μία αντίφαση ανάμεσα στο θέλω να βγάλω το ψωμί μου καλά, θέλω να ικανοποιήσω τον πελάτη μου, ή από την άλλη μεριά θέλω να ικανοποιήσω τον εαυτό μου πρωτίστως διότι αυτός είναι ο πρώτος αποδέκτης του καλλιτεχνήματος, ο εαυτός μου. Άρα δεν αποκλείεται να παντρευτεί ο επαγγελματίας με τον καλλιτέχνη, αλλά είναι σπάνιο, είναι δύσκολο, διότι ακριβώς είναι τόσο κοντά, που θα είναι, ας το πω λίγο αστεία, σα να ήταν ένας οδηγός φόρμουλα ο οποίος για το ψωμί του εκτός από την φόρμουλα κάνει και τον ταξιτζή. Είναι άλλη η προσέγγιση του επαγγελματία, άλλες οι αρχές που έχει και δεν ξέρω πόσο ικανός θα είναι να κρατήσει τους δύο χώρους αυτούς προφυλαγμένους. Όσο για τον χομπίστα, μα οτιδήποτε είναι χόμπι είναι πολύ ευχάριστο, αλλά συνήθως δεν είναι σοβαρό, διότι το χόμπι είναι κάτι που το κάνεις για χαλάρωση, το κάνεις για ευχαρίστηση. Είναι αυτός που την Κυριακή θέλει να φύγει από το άγχος της δουλειάς, είναι αυτός που βλέπει μία ταινία για να ξεχαστεί. Αντίθετα, αυτός που δημιουργεί, ο καλλιτέχνης, είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος στην ουσία χαίρεται μέσα από τον αγώνα που κάνει για να βρει τον εαυτό του, την έκφραση του. Άρα δεν θα μπορούσα να πω ότι ο χομπίστας και ο καλλιτέχνης μπορούνε ποτέ να ταιριάξουν, διότι η ικανοποίηση του ενός αναιρεί την ικανοποίησή του άλλου.