fbpx

097. Το Facebook και οι φωτογράφοι

Δευτέρα, 06 Νοεμβρίου 2017 11:00

Το ενενηκοστό έβδομο video των "Μικρών Μονόλογων από τον Πλάτωνα Ριβέλλη για τη Φωτογραφία και την Τέχνη" (σειρά 2η, 2017).

Το Facebook και οι φωτογράφοι

Παρά το γεγονός ότι και αυτά τα μικρά βίντεο αλλά και άλλες ανακοινώσεις μου φτάνουν σε σας μέσω του Facebook πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είμαι τακτικός επισκέπτης των σελίδων του διότι χρησιμοποιώ το internet μόνο για συγκεκριμένους λόγους ενημέρωσης και επικοινωνίας. Φτάνουν όμως στα αυτιά μου διάφορες συνήθειες των φίλων φωτογράφων, οι οποίες με εκπλήσσουν. Θα πω για παράδειγμα ότι απ’ όσο ξέρω στις υπόλοιπες τέχνες δεν διαγκωνίζονται οι καλλιτέχνες να απορρίψουν ή να επαινέσουν τη δουλειά των συναδέλφων τους. Προφανώς οι περισσότεροι δεν εκτιμούν τη δουλειά των άλλων, όχι μόνον από κακία αλλά και από πολύ λογική εμμονή στη δική τους θέση και στάση. Είναι ίδιο του καλλιτέχνη να απορρίπτει οτιδήποτε δεν κινείται στον δικό του προβληματισμό. Αλλά δεν σκέφτομαι να υπάρχουν, μπορεί και να κάνω λάθος, ποιητές, σκηνοθέτες, σύνθετες, οι οποίοι να βγαίνουν στο Facebook και να επιτίθενται σε συναδέλφους τους επειδή απλώς διαφωνούν με τη δουλειά τους. Δυστυχώς αυτό στη φωτογραφία έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Θα ήθελα, δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει αυτό στο Facebook, να παρακαλέσω τους φίλους φωτογράφος που επισκέπτονται τη σελίδα μου και που βλέπουν τις φωτογραφίες τρίτων που αναρτώ ή τα δικά μου κείμενα, να μην κάνουν τον κόπο να γράφουν αν τους αρέσουν ή αν δεν τους αρέσουν. Προφανώς στην πλειοψηφία δεν θα αρέσουν και στην μειοψηφία θα αρέσουν, αυτός είναι ο νόμος. Αλλά δεν χρειάζεται κανένας λόγος να δημοσιοποιούμε συνεχώς τις αντιρρήσεις μας. Εμένα η δουλειά μου ως δασκάλου εστιάζεται κυρίως στην κριτική, σε αυτήν πιστεύω, πιστεύω ότι ένας δάσκαλος θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ έναν μαθητή λέγοντάς του απλώς ένα ναι ή ένα όχι, χωρίς καν εξηγήσεις. Αλλά αυτό το περιορίζω σε αυτούς που μου το ζητούν, σε αυτούς που το έχουν ανάγκη και όχι σε όλους τους μαθητές μου. Γιατί λοιπόν να θέλω κάτι αντίστοιχο να ισχύσει για όλους τους φωτογράφος του κόσμου, γιατί να πρέπει όλοι να ασχοληθούν με τη φωτογραφία του τρίτου αν τους αρέσει ή δεν τους αρέσει. Πιστεύω ότι η μεγάλη προσφορά του Facebook είναι η επικοινωνία. Ούτε η επιβράβευση, ούτε η αποδόμηση. Έχει λίγο ξεφύγει το πράγμα και ειδικά με τη φωτογραφία, διότι στη φωτογραφία υπάρχει η ψεύτικη, πλασματική ευκολία να κρίνουμε κάθε φωτογραφία χωριστά, που είναι λάθος. Κανονικά θα έπρεπε να κρίνουμε τον κάθε φωτογράφο χωριστά, αυτό όμως είναι πολύ πιο δύσκολο, πολύ πιο επικίνδυνο, θέλει και κότσια και γνώσεις. Το να ανεβάσει κανείς μια φωτογραφία και να πει μ’ αρέσει δεν μ’ αρέσει, δεν σημαίνει τίποτα. Είναι σαν να ανεβάσει λίγες νότες από μία συμφωνία, ή να ανεβάσει μερικούς στίχους ενός ποιητή που έχει γράψει πολλές ποιητικές συλλογές. Θα έλεγα λοιπόν ότι ας χρησιμοποιήσουμε όλοι πιο έξυπνα και λειτουργικά και αποτελεσματικά το Facebook και ας απαλλαγούμε από το άγχος του επαίνου ή της αποδόμησης. Και θα έλεγα μάλιστα τουλάχιστον ο έπαινος, έστω και ψεύτικος, έχει έναν κοινωνικό χαρακτήρα, ας το πούμε καλοσύνης, εντός εισαγωγικών. Προς τι όμως η επιθετικότητα; Προφανώς και εμένα δεν μου αρέσουνε πάρα πολλές δουλειές, θα έλεγα η πλειοψηφία των φωτογραφιών που βλέπω γύρω μου στον κόσμο σήμερα. Δεν βλέπω τον λόγο γιατί να διευρύνω τον κύκλο του μίσους και του σπαραγμού, αφού δεν θα ωφελήσει κανέναν αν δεν το ζητήσει. Στην πραγματικότητα η κριτική βοηθάει όταν κάποιος τη θέλει, την περιμένει, τη ζητάει. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι το Facebook είναι χρήσιμο, διότι ακριβώς μας επιτρέπει μία μεγαλύτερη επικοινωνία σε εύρος, αλλά όχι σε επιφάνεια κοκορομαχίας.