fbpx

012. Επιβράβευση της τόλμης

Δευτέρα, 21 Μαρτίου 2016 09:29

Το δωδέκατο από τη σειρά videos "Μικροί Μονόλογοι από τον Πλάτωνα Ριβέλλη για τη Φωτογραφία και την Τέχνη".

Επιβράβευση της τόλμης

Η φόρμα και το περιεχόμενο είναι γνωστό πως συναποτελούν τη φωτογραφία. Αν όμως η φόρμα ή το περιεχόμενο ξεχωρίζουν μεταξύ τους και στέκουν το καθένα από μόνο του αυτόνομα, τότε η φωτογραφία μπορεί να είναι χρήσιμη, αλλά δεν θα είναι ενδιαφέρουσα από καλλιτεχνικής πλευράς. Δεν θα μπορέσει να πετύχει, όχι την υπέρβαση που είναι το υπέρτατο ζητούμενο, αλλά ούτε καν τη στοιχειώδη καλλιτεχνική μεταμόρφωση. Στην καλή φωτογραφία είναι πολύ δύσκολο να ορίσεις ποια είναι η φόρμα και ποιο είναι το περιεχόμενο, το «ζουμί» της φωτογραφίας. Αν όμως μερικές φορές συμβεί η φόρμα να τείνει να αυτονομηθεί, το περιεχόμενο να τείνει να αυτονομηθεί, αλλά κανένα από τα δύο να μην τα καταφέρνει, τότε η φωτογραφία αποκτά μια μεγάλη ένταση και ένταση στην τέχνη σημαίνει συγκίνηση. Αυτές οι χαρισματικές φωτογραφίες γίνονται μόνον αν ο καλλιτέχνης φλερτάρει, ερωτοτροπήσει, με την αποτυχία. Αν τολμήσει, δηλαδή. Πρέπει να περπατήσει πλάι στον γκρεμό και αν αποφύγει το πέσιμο, τότε η φωτογραφία θα είναι πιο σημαντική. Απλώς δεν πρέπει να ερωτευτεί την προσπάθεια, αλλά να έχει την ψυχραιμία, πέρα από κάθε εγωισμό, να κρίνει το αποτέλεσμα. Αυτός είναι ένας λόγος που με κάνει να λέω ότι όταν κρίνω φωτογραφίες νέων φωτογράφων, χαίρομαι όταν απορρίπτω ενδιαφέρουσες φωτογραφίες και όχι τόσο όταν διαλέγω μια-δυο-τρεις καλές, που όλοι έχουν, μέσα από ένα σύνολο αδιάφορων φωτογραφιών. Ο φωτογράφος που τολμάει, λογικό είναι να αποτυγχάνει. Τότε όμως η αποτυχία γίνεται ενδιαφέρουσα αποτυχία και η αποτυχία υπόσχεται μελλοντική επιτυχία. Η Diane Arbus έλεγε «να χαίρεστε με τις αποτυχημένες σας φωτογραφίες, γιατί αυτό σημαίνει ότι τολμήσατε». Για να τολμάει όμως κανείς δεν πρέπει να είναι αγκαλιασμένος με τη σημασία του αποτελέσματος, ούτε να είναι αγκαλιασμένος με τον προσωπικό εγωισμό του, αλλά να χαίρεται -και να είναι αγκαλιασμένος- με τη χαρά της φωτογραφικής διαδικασίας. Τότε το παιχνίδι γίνεται πιο σημαντικό από το βραβείο. Και τότε η καλή φωτογραφία έρχεται, ενώ δεν την περιμένουμε, επειδή της έχουμε δημιουργήσει τις σωστές προϋποθέσεις.