Πλάτων Ριβέλλης: Έχω διδάξει κοινό πολλών διαφορετικών προελεύσεων και αυτό ίσως είναι κάτι που με έχει κάνει να έχω πολύ μεγάλη αισιοδοξία για τη διδασκαλία της τέχνης.
Άσε που πιστεύω ότι η Ακαδημία δεν είναι τόσο σοβαρό πράγμα όσο οι δάσκαλοι.
Και μετά από πολλές εμπειρίες που είχα από σχολές. Έχω διδάξει στο Πάντειο, σε ιδιωτικές σχολές φωτογραφίας, σε δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αλλά τελικά προτίμησα να διδάσκω ένα μάθημα μόνο δικό μου, διότι ξέρω ότι οι μαθητές με διαλέγουνε και αυτό με ανακουφίζει αφάνταστα. Δηλαδή, είναι αρκετά πιο δύσκολο να πας σε ένα πανεπιστήμιο που, στην Αγγλία, στη Γαλλία ή οπουδήποτε, αλλά δεν ξέρεις τους δασκάλους. Και κατά καιρούς με ρωτούν μαθητές μου, που θέλουν να κάνουν μεταπτυχιακά, σε ποιο πανεπιστήμιο να πάνε. Ποιο είναι πιο καλό. Και τους απαντώ ότι έχω τη γνώμη ότι σε θέματα τέχνης τον δάσκαλο διαλέγεις και όχι τόσο το πανεπιστήμιο. Δεν ξέρω αυτό πόσο μπορεί να ισχύει σήμερα στη σχολή Καλών Τεχνών και ήταν και ένα ερώτημα που ήθελα να απευθύνω σε όλους. Θέλω να πω, είναι δυνατόν σε τόσο αφηρημένα ή αβέβαια θέματα, όπως είναι τα καλλιτεχνικά, να μάθεις από κάποιον που δε σε έχει πείσει; Πολύ περισσότερο αν θες να πάρεις και βαθμό ή να πάρεις και πτυχίο, πράγματα που δεν είναι αναγκαστικά πολύ καλλιτεχνικά από μόνα τους.
Δεν είναι σίγουρο ότι τα ιερά τέρατα είναι πάντα οι καλοί δάσκαλοι. Εγώ είπα: έναν καλό δάσκαλο. Υπήρχαν ζωγράφοι που δεν ήτανε κορυφαίοι ζωγράφοι, αλλά είχαν πραγματικά μεγάλο πάθος για τη διδασκαλία, ενώ άλλοι, ο Matisse ας πούμε, είχε δηλώσει ότι δεν τον ενδιαφέρει να διδάσκει. Αισθανόταν ότι χάνει την ώρα του.
Υπήρχε κάποτε, και δεν νομίζω ότι υπάρχει πια, η περίφημη αστική παιδία της Ευρώπης. Δεν χρειαζόταν να κάνεις ειδικά μαθήματα, που πλέον χρειάζεται για να μάθεις τα βασικά της τέχνης που ένας μέσος άνθρωπος κάποτε ήξερε. Και λέω το αστική παιδεία γιατί προφανώς δεν είναι εργατική παιδεία, είναι εντός εισαγωγικών μια μικρή «πολυτέλεια» και που τα σχολεία κάποτε την έδιναν.
Η εγγραφή σε πανεπιστημιακές σχολές δεν σε κάνει καλλιτέχνη, αλλά σαφέστατα σε βοηθάει. Το πτυχίο μιας σχολής είναι χρήσιμο, αλλά δεν πρέπει να γίνει ταυτότητα της καλλιτεχνίας. Δηλαδή όχι είμαι ζωγράφος επειδή έχω πτυχίο. Το οποίο μερικές φορές κινδυνεύει να γίνει.