Γνώσεις και επιρροές
Είναι γνωστό, και πλέον αποδεκτό από όλους τους φωτογράφους, ότι βοηθάει να έχει κανείς γνώσεις. Οι φωτογράφοι δυστυχώς περιορίζουν τις γνώσεις αυτές τις πιο πολλές φορές στη γνώση της φωτογραφίας που έγινε πιο πριν, που είναι απαραίτητη και χρήσιμη αλλά δεν αρκεί. Όσο διευρύνεις τις γνώσεις σου, τόσο πιο πολύ υπηρετείς τον δικό σου τομέα. Όσο περιορίζεσαι στον δικό σου τομέα, και όταν λέμε στο δικό σου τομέα δεν εννοώ μόνο τη φωτογραφία γενικώς, αλλά πολλοί εστιάζουν το ενδιαφέρον τους στο είδος της φωτογραφίας που τους ταιριάζει, στη θεματολογία της φωτογραφίας που κάνουνε και οι ίδιοι. Εκεί απλώς συλλέγουν στοιχεία, τα οποία χωρίς να το καταλαβαίνουν αντιγράφουν ή απλώς παραποιούν. Όσο διευρύνονται οι ορίζοντες της καλλιέργειάς τους, και βλέπετε ότι χρησιμοποιώ την λέξη καλλιέργεια πιο θετικά από τη λέξη γνώσεις, τόσο βοηθούν τη φωτογραφία τους. Ταυτόχρονα όμως πολλοί διαμαρτύρονται θεωρώντας ότι με τις γνώσεις υφίστανται επιρροές και έχουνε κάποια -έτσι- παράξενη αντίληψη ότι ο εαυτός τους θα προκύψει ελεύθερος επιρροών, σαν να είναι οι πρώτοι άνθρωποι στον κόσμο, ο προϊστορικός καλλιτέχνης των σπηλαίων. Οι επιρροές είναι όχι απλώς χρήσιμες, είναι αναγκαίες. Και είναι αναγκαίες διότι επιρροές σημαίνει ότι επιλέγω ανάμεσα από τα πολλά πράγματα με τα οποία έρχομαι σε επαφή εκείνα που ανταποκρίνονται στη δική μου επιλογή, στη δική μου εκτίμηση. Όσο περισσότερες επιρροές υφίσταται ένας καλλιτέχνης, τόσο περισσότερο ελπίζει ότι θα τις οδηγήσει όλες σε έναν κόσμο ανάμειξης όπου τα μαύρα και τα άσπρα θα αποκτήσουν μία δική του γκρι απόχρωση. Άρα οι λίγες επιρροές είναι χειρότερες από τις πολλές, διότι εάν ένας έχει μία επιρροή και γνώση ενός φωτογράφου, τότε δεν θα έκανε παρά αντιγραφή αυτού του φωτογράφου. Ο Bresson πριν από πολλά χρόνια που είχα πρωτογνωρίσει το έργο του και τα κείμενα του είχε πει επίσης ότι πρέπει να είμαστε ο εαυτός μας και να ξεχνάμε τον εαυτό μας. Αυτό είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς αλλά είναι πάρα πολύ σωστό. Πολλές φορές ο φωτογράφος λέει πρέπει να είμαι αυθεντικός άρα πρέπει να αποδώσω τον εαυτό μου, πλην όμως δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας και τις πιο πολλές φορές αυτό που θεωρούμε ότι είναι ο εαυτός μας είναι ένα συνονθύλευμα από τρίτες αντιλήψεις και απόψεις της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, της κοινωνικής κρατούσας άποψης, των φίλων μας και αυτό τείνουμε να μετατρέψουμε σε δική μας φωτογραφία. Το ζητούμενο είναι μέσα από την γνώση, την καλλιέργεια και τις επιρροές να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να αποτυπωθεί στην φωτογραφία, η οποία θα μας εκπλήξει αποκαλύπτοντας μας τον εαυτό μας. Θα λειτουργήσει δηλαδή σαν ένα εσωτερικό αυτοπορτρέτο μας που θα μας γνωρίσει τον εαυτό μας.